Jak znieść współwłasność?

Współwłasność stanowi o tym, że dana rzecz należy w sposób niepodzielny do wszystkich współwłaścicieli. Co warto podkreślić jej przedmiotem, jest jedna rzecz ruchoma, nieruchomość lub inne prawo, a nie zespół różnych rzeczy, choć zdarza się, że jest to np. gospodarstwo wraz z przynależącymi doń zabudowaniami i uposażeniem. Czy można znieść współwłasność? Jak ją przeprowadzić zgodnie z prawem?

Komu przysługuje prawo do współwłasności?

Prawo współwłasności może dotyczyć kilku osób jednocześnie, o czym wyraźnie mówi art. 195 Kodeksu cywilnego. Współwłasność dzieli się na współwłasność w częściach ułamkowych albo na współwłasność łączną. Jednak żeby ona wystąpiła, musi spełniać trzy cechy. Tak jak zostało to napisane wyżej, współwłasność charakteryzuje jedność przedmiotu, wielość podmiotów, które mają prawo nim zawiadywać, a także niepodzielność wspólnego prawa. Co istotne współwłasnością nie jest spadek, który został przypisany kilku osobom, czy też majątek wspólny małżonków. Współwłasność może zmienić się samoczynnie w prawo własności w momencie ustania wielkości współwłaścicieli. Dopóki jednak to nie nastąpi, każdy z nich ma jednakowe prawo do całej rzeczy.

Kiedy można znieść współwłasność?

W każdym czasie od zaistnienia współwłasności, każdy ze współwłaścicieli może żądać jej zniesienia, chyba że uprawnienie to zostanie zniesione — maksymalnie na okres pięciu lat, który następnie można sukcesywnie ponawiać.

Zniesienie współwłasności likwiduje stosunek prawny, jaki łączy strony w sytuacji braku porozumienia między nimi. Formą zniesienia współwłasności może być żądanie o podział rzeczy wspólnej, a gdy następuje ono na mocy orzeczenia sądu, wszelkie udziały poszczególnych współwłaścicieli wyrównuje się przez dopłaty pieniężne. Przystępując do zniesienia współwłasności, dobrze jest mieć na uwadze fakt, że roszczenie o to nigdy się nie przedawnia. Można się jego domagać nawet jeśli trwa ono dziesiątki lat. Istnieją dwie drogi zniesienia współwłasności: w postaci umowy notarialnej lub na drodze sądowej. Pierwszy, który rekomendujemy, jest szybki, choć droższy, drugi tańszy, ale bywa przeciągnięty w czasie.